नको तो पावसाळा नको तो गारवा

आमच्याकडे जर्मनीत  उन्हाळा सुरु झाला आहे.आठवड्याचे ५ दिवस लख्ख सूर्य प्रकाश असतो.  मात्र शनिवार ,रविवार नित्यनेमाने आभाळ दाटून येते. आणि गारवा दाटून येतो आणि कुंद वातावरण आणि दिवस भर पावसाची रिपरिप पण हे वातावरण त्यातील गारवा मला अजिबात आवडत नाही.

८ महिने थंडीत येथे थंडीत  गारठल्यावर सूर्याची दाहकता  आणी अंगाची लाही लाही करणारा  उन्हाळा ह्यासाठी मी अगदी आसुसलेला आहे.

हे जरा विचित्र वाटेल पण जागतीकरणामुळे आम्ही युरोपात येऊन स्थिरावलो आणि जगण्याचे सामाजिक ,सांस्कृतिक नाही तर भौगोलिक संधर्भ सुद्धा बदलले.
  एक मुंबईकर ह्या नात्याने   लहानपणी निसर्गाची रूपे पूर्णपणे कधीच उपभोगो शकलो नाही, नाही म्हणजे पावसाळ्याच्या सुरवातील  पहिला पाऊस आणी मातीतून दरवळणारा सुंगध     त्यात मनोसोक्त भिजून घ्यायचो. मग मात्र चिखल ,
लोकल ची वाट पाहत पावसामुळे गाड्या उशिराने येत आहेत. व प्रत्येक सेकंदाला फलाटावर वाढणारी गर्दी ह्यामुळे पावसाळा
 नकोसा वाटायचा. नाही म्हणा एखाद्या रविवारी लोणावळा ,खंडाला गाठायचा पण एरवी नको तो पावसाळा

उन्हाळा लहानपणी केवळ त्यामुळे मिळणाऱ्या सुट्टीसाठी तर हिवाळा हा मुंबईत जेवणातील मिठासारखा असायचा पण अनेक सण व दिवाळी घेऊन यायचा म्हणून आवडायचा. येथे युरोपात हिवाळ्याचे वर्षभर साम्राज्य
म्हणून तर इंग्रजीत परिचिताला वार्म वेलकम करतात. म्हणजे प्रीतीची ,स्नेहाची उबदार स्वागत तर ह्याउलट आपल्याकडे मात्र "कलेजे मी ठंडक पड गयी" असे म्हणतात.

हाडे गोठवणारी थंडी हा जर्मनी मधील थंडीचे वैशिष्टे उणे १० ते १५ पर्यंत पारा खाली जातो आणि संपूर्ण सृष्टी पांढरी शुभ्र होते. आता केनेडा , सैबेरिया किंव रशिया च्या मानाने हे काहीच नसेल पण माझ्या साठी आणि खुद इथल्या लोकांसाठी थंडी हि जबराट असते. हिवाळ्याच्या सुरवातीला पहिल्या हिमवर्षावाचे कौतुक वाटते पण सतत आभाळ ढगाळलेले आणि वातावरण मरगळ णारे असते.
ह्यामुळे मनात कधी कधी खूप निराशा दाटून येते. स्टारबर्ग , कोस्टा केफे मध्ये पडीक होऊन एखादे रहस्यमय पुस्तक वाचत कॉफीचे कप रिते करायचे हा अलिखित नियम होऊन बसतो

 घरच्यांची माझ्या देशाची माझ्या माणसांची त्रीवतेने आठवण येते. आणि मग जीव सूर्य नारायणाच्या दर्शनासाठी खूप व्याकूळ होतो. एखादा सूर्यकिरण अंगावर पडावा ह्यासाठी मी जीवाचा आटापिटा करतो. भर बर्फात अंगावर ढीगभर कपडे  घालून बाहेर आलो  असतांना चुकून सूर्य दिसला की अंगावर कोवळे किरण पडून शरीरात ड जीवनसत्व बनविण्यासाठी मी जीवाचा आटापिटा करतो. अधून मधून येथे पाऊस पडत असतो त्याचे काहीच नवल वाटत नाही. मात्र जेव्हा उन्हाळ्याची चाहूल लागते तेव्हा हपापल्यासारखे सारे जर्मन उद्यानात पळतात. अल्प वस्त्रात किंवा दिंगबर अवस्थेत सुद्धा दीवस भर सूर्योपासना करत राहतात. येथे देह प्रदर्शन हा मुळीच हेतू नसतो, मात्र वर्षभरातून क्वचित दिसणारा सूर्य व त्याच्या किरणांनी आंघोळ करून आपली गोरी त्वचा थोडी कृष्ण्व्रणीय करण्याकडे त्यांचा काळ असतो.

आपल्याकडे जसे गोरे होण्याचे आकर्षण मग त्यासाठी अनेक क्रीम तसे   येथे शामवर्णाचे आकर्षण असते.
मला मात्र का कुणास ठाऊक मुंबईमधील उन्हाळा आठवतो. येथील पाऊस आउट सोर्स करावा व माझ्या देशातील बळीराजाच्या शेतात पाडवा धरणी सुजलाम ,सुफलाम करून त्याचे राज्य प्रस्थापित करावे असे मनापासून वाटते.
म्हणून आज पाऊस पडला नाही आणि पुढील आठवड्यात सुध्धा पडणार नाही आहे. म्हणून मी जाम खुश  आहे. तेव्हा रविवारी  म्युनिक चे जगप्रसिद्ध इंग्लिश गार्डन  गाठतो. त्यावर सविस्तर  लिहिले तर ह्याहून मोठी पोस्ट होईल